Deze leuze wordt de laatste tijd zo vaak gebruikt, maar als ik kijk naar hoe er met het kind daadwerkelijk wordt omgegaan, geloof ik dat het gebruik eerder berust op een kreet dat leuk en trendy klinkt. Nu ook bij het heropenen van scholen was dat de belangrijkste weegfactor. Dat het belang van het kind een cruciale rol moet spelen binnen het onderwijs sta ik 100% achter. Waar ik zoveel moeite mee heb is dat men dit niet naleeft. Het is alsof zo’n leuze voor de hand ligt. Het wordt gebruikt en verder wordt er niet veel aandacht geschonken aan hoe we het kind centraal stellen.
Een veel gebruikte term tijdens de huidige pandemie is ‘normal nobo’ . Men moet eens beseffen dat de nieuwe omgangsvormen en aanpak niet alleen moeten gelden om de coronavirus zo min mogelijk de verspreiden, maar de effecten van de corona waren verstrekkend en of we het willen of niet, dient men hier ook rekening mee te houden. Maatstaven die misschien al jaren vastgesteld staan, zijn aan revisie toe. We leven in een andere wereld met andere uitdagingen met een vraag naar anders denkende mensen. Dan kan onze huidige curriculum toch niet binnen de ‘normal nobo’ klakkeloos handhaafd blijven?
Ik snap wel dat een curriculum niet zomaar in een wip om te gooien valt, maar het is wel zeer onlogisch en zowel kind- als leerkrachtonvriendelijk om te verwachten dat wat er per leerjaar aan leerstof vastgepind staat gehaald dient te worden ongeacht de lange periodes van ‘lockdown’. De opbouw in methodes zijn gemaakt op basis van een 42 weekse schooljaar. Dat gezegd hebbende, kunnen we binnen het nieuwe normaal de methodes ( en methodetoetsen ) niet meer klakkeloos volgen. Als we dat doen, dragen we bij aan de achterstand.
De scholen zijn amper drie dagen open, en ik hoor kreten van ouders die met de handen in het haar zitten. De kinderen hebben onzettend veel huiswerk, toetsen en opdrachten. Soms over leerstof die niet is uitgelegd. Kinderen dienen aan zelfstudie en onderzoek te doen, terwijl ouders als didactici optreden thuis tussen alle andere verplichtingen waar zij ook aan moeten voldoen als professionelen die vanuit huis werken.
Het is niet dat leerkrachten de kinderen willen ‘straffen’ met zoveel werk. Ook van hun wordt er verwacht dat ze een x aantal cijfers dienen in te leveren en boeken dienen af te ronden. Echter door deze houding vraag ik me weer af of het kind werkelijk centraal staat. Beter zou zijn om deze leuze te gebruiken: Het curriculum staat centraal!
Binnen het onderwijs staat niet alleen het kind centraal. Ook de leerkracht. Men moet in plaats van druk uit te oefenen op het onderwijsveld, de nodige steun en ruimte bieden. Aanpassingen moeten gedaan kunnen worden. Zeg we houden ons aan de kerndoelen per leerjaar. Dan moet de leerkracht binnen dat kader zijn/haar weg kunnen banen om deze doelen zoveel mogelijk te bereiken. De leerkracht moet ten alle tijde wel goed bewust zijn van de na te streven kerndoelen. Leerkrachten onder ons die dit document niet kennen, kunnen dit navragen bij hun op school.
Leerkrachten, schoolleiders, functionarissen, leerlingen, ouders zitten ook midden in de pandemie. Zij hebben allemaal ook één of andere familielid of kennis die aan deze virus is bezweken. Anderen die het zwaar hebben als gevolg van een stilstaand economie. Laten we het ons niet moeilijker maken dan het al is. We are together in this. Wat we niet halen, halen we niet! Het is niet anders. Laat in ieder geval het kind niet de dupe van worden door hem vol te storten met werk en toetsen. Je bereikt er niks mee. Nog erger vind ik het voor het kind met een leerprobleem of leerstoornis. Er bestaat geen vaccin tegen ADHD, ADD, Autisme, ODD, Dyslexie of Dyscalculie om maar een paar te noemen. Wat wil ik daarmee zeggen? Vóór corona, tijdens corona en na corona zullen deze blijven bestaan. Het is aan ons, als pedagogen om hun binnen hun realiteit vooruit te helpen. Door alleen te kijken naar de eindtermen zou dit een onrecht zijn. Je zult versteld staan hoeveel deze prachtige kinderen kunnen als wij hun DAADWERKELIJK centraal stellen met al hun beperkingen en gaves.
We moeten ons nu richten op de toekomst. Wat voor ondersteuning heeft het kind nodig, mocht er weer zoiets gebeuren? Wat voor ondersteuning heeft de leerkracht nodig? Niet te vergeten ook de ouders. Gaan we ons nu erover buigen en vooral actie nemen of wachten we weer tot een volgende crisis om paniekvoetbal te spelen?
"Don't wait until you're in a crisis to come up with a crisis plan." Phil McGraw.
-A. Nicasia-Schoop 30 april 2021-
